Waterplas Meppen

29-08-2010
Vandaag met Gerrit naar de Mepperhooilanden geweest, vogel kijken kan weer een beetje beginnen, de rui loopt op z'n eind en de trek begint binnen afzienbare tijd ook weer.
Eerst zagen we al een Zwarte ooievaar het was een jong exemplaar want de snavel en de poten baren bruin wat eigenlijk rood moet zijn.
Jonge Wintertalingen zwemmen tussen de wilde eenden door en vliegen af en toe op om later weer neer te strijken, ze zij al een beetje te onderscheiden van de zomertaling door hun groene veertjes onder de vleugel aan de achterkant. De taling in het algemeen onderscheidt zich van de andere eenden door een plat voorhoofd en een dikkere kop dan de andere eenden.
Verder waren er ook nog 2 grote zilverreigers, waren aan het foerageren in het water.
Slobeenden herken je aan hun grote brede snavel. Aan de overkant ondekt Gerrit een paar Oeverlopers, deze zijn te herkennen aan de witte band die voor de vleugel doorloopt.
Verder nog een paar Groenpootruiters, Casacara en een Bergeend, de groenpootruiter hoor je vaak al voor dat je hem ziet een typische roep, en de snavel loopt iets krom naar boven.
Een jonge gele Kwikstaart zit boven in het riet, ik vind hem wel wat op een Keep lijken, ook in het riet zitten oeverzwaluwen, deze zijn duidelijk te herkennen als Zwaluwen maar hebben een zwarte streep over de borst.

Hard lopen

donderdag voor het eerst weer hard gelopen op de baan. Bennie en ik waren met z'n tweeen, we zijn op donderdag gegaan omdat Bennie een woensdag avond een vergadering had. We hebben training gehad van Anja, dit is dezelfde vrouw die we voor de vakantie hadden, ik ben eigenlijk wel heel tevreden over de manier van training geven van Anja.
We hadden nu een training van 300 m. lopen in 1.50 min. hierna 100 m. dribbelen, dit twaalf keer, ging erg goed.
Ook even aan Anja gevraagd om het trainingschema om door de week ook te trainen, volgens Anja is dit niet verstandig, naast deze intensieve training kunnen we beter een duurloop doen, dit met een hartslagmeter.
Om de hartslag waarmee je het beste kunt lopen is 117 per minuut, dit kun je bepalen door de leeftijd van mij af te trekken van 220 dit is dus 167, hier nog een keer 50 van af trekken, zo kom je aan de 117. Dit moet ik aanhouden voor een duurloop, dus is dus ca. een uur lopen, na mijn opmerking dat dit wel erg langzaam is en dat er dan maar weinig opbouw in de zaak zit, antwoordde Anja dat het juist erg goed is on een duurloop te doen en de vetverbranding te stimuleren, hiermee train je erg goed voor wedstrijden.
Naast de duurloop kun je nog een intensieve duurloop doen, dit is een basis van 117 hartslagen per minuut, opvoeren tot 130 slagen en 5 minuutjes 140 slagen.

Hard lopen

Vakantie in Sauerland

(door: Geke)



Weekje Sauerland van zaterdag 31 juli t/m zaterdag 7 augustus 2010.

Appartement in het stadje Olsberg (‘Ferienwohnunhen ‘Am Stein’, Wattmecke 15, Olsberg).

Ietwat overjarige inrichting, maar dat mag de pret niet drukken. Eigenlijk alles best goed voor elkaar. We verblijven in appartement O4 en moeten drie trapjes op van elk 5 treden, is makkelijk te doen dus. We hebben een eigen parkeerplaats tot onze beschikking welke ook nog overdekt is! Tijdens elk weertype is zo’n overdekte P-plaats natuurlijk ídeaal te noemen! Ook is een wasmachine en droger voor handen waarvoor je munten kunt kopen bij de receptioniste, 3.50 p stuk. Zeer handig!
We hebben zelfs een Sauerlandcard gekregen bij aankomst die we de hele week mogen gebruiken om gratis met het OV te kunnen door heel Sauerland. Goede service dus! Een eigen balkonnetje met tuinmeubilair waar het wanner het weer meezit!) heerlijk toeven is, vooral het uitzicht is daar súper te noemen, je kijkt zo door berg en dal en kunt vanaf het balkon bijna heel Olsberg aanschouwen!

Veel, zo niet alle dorpen en steden in Sauerland zijn voor het grootste gedeelte gericht op de wintersportfanaten en verdere liefhebbers van sneeuw, kou en lange latten. Alhoewel we ook nu best wel veel toeristen zien, vaak met een gele nummerplaat…. (Je ziet de inwoners denken: ‘Gans Geíl, die Hollander sind wieder dar!’). Natuurlijk veel rodelbanen in deze omgeving.

We vermaken ons opperbest met z’n 2tjes. Allebei kicken we op het Sauerlandse natuurschoon. Juist, wat wil een echtpaar nog meer! (met name Willem, want die gaat avond aan avond de flora bestuderen die hier heel divers is met vaak weer andere soorten dan thuis.)

Vandaag (donderdag) kwamen we door Willingen. Prachtige stad met een toeristische uitstraling. Dat maakt het juist gezellig. We waren op weg naar De Edersee, een stuwmeer, waar we ook voor een paar jaar terug al eens geweest waren en daar een Strammer Max (uitsmijter) genuttigd hebben. Leuk tentje met het uitzicht over ‘die Stausee’ (het stuwmeer). Ware het niet dat de weergoden richting Waldeck waar de Edersee in de buurt ligt, zich hadden verschanst, want donkere wolken pakten zich samen en begon ‘t pijpenstelen te regenen! Plús het feit de bewegwijzeringen hier te wensen over liet (dit is wel vaker het geval merken we op) en bleek dat we de verkeerde weg waren in geslagen. Toch maar weer terug, voordat we voor niets kilometers in de auto zouden zitten. Op onze terugweg weer richting Willigen, bleken we inderdaad de buien achter ons te hebben gelaten en zijn toch maar ff blijven hangen in Willingen wat de juiste keuze was én… daar gegeten. Wel is het in dit geval natuurlijk een feit dat smaken nou eenmaal verschillen, maar ik moet zeggen dat ik het eten in ‘ons eigen’ dorpje Olsberg beter en lekkerder vind. Restaurant ‘Zum Post’ bv serveert o.a. een heerlijk gerecht genaamd; ‘Karre Mist’, waarbij ze ábsoluut niet karig zijn met de smaakvolle Bratkartoffeln, met daarover heel wat gefrituurde uiringen en afgemaakt met een spiegelei. En onder dat alles, liggen een paar heerlijke varkensmedaillons te wachten tot ze verorbert worden! Het spiegelei is een voor ons Hollanders ietwat vreemde combinatie bij de warme pot, maar ik moet zeggen, het smaakt overweldigend goed en wat mij betreft een aanrader voor allen! Dan hebben we nog in het nabij gelegen dorpje Assinghausen, zo’n 6 km vanaf Olsberg, Gasthoff Ketller. Naar mijn mening nog nooit zo’n lekkere Hollandaisesaus over m’n gerecht gehad. Tijdens ons vorige bezoek aan Sauerland hebben wij dit restaurantje ‘ontdekt’. Nu weer naar gezocht én… gevonden! En het mooie aan de (meeste) restaurants hier in Duitsland is dat ze zowel een nietrokers- als een rokersruimte hebben. Dus ook tijdens ons eten cq diner binnen, weet je zo al welke ruimte wij kiezen, ha ha! Deze ’rookregels’ kom je overigens hier in de meeste kroegen of restaurants nog tegen. Dit noem ik nou écht democratisch, een keuze voor rokers als voor niet-rokers, waarbij je als roker tijdens regen en kou niet op het terras moet blijven om ff gezellig te zitten babbelen en kletsen, maar waar je ook als niet-roker kunt kiezen om in een rookvrije ruimte te zitten. Hier kan ons ‘o-zo-vrije-en-moderne’ NL nog héél wat van leren! (Uch!.. ‘k heb gesproken!).

Ook in de plaats Winterberg hangt dezelfde gezellige sfeer als in Willingen, waar ook weer veel Hollandse toeristen vertoeven. Je merkt het zelfs aan de folders en kaarten die én natuurlijk in het Duits bij de Verkehrsverein (VVV) liggen, maar ook in het NL’s te verkrijgen zijn. Zelfs op zondag is daar alles geopend hebben we gemerkt. Kortom; een heel leuk en vooral gezellig dorpje/stadje. (Eenmaal op een terrasje aangeschoven te zijn, meende ik op te merken dat de mensen die achter ons zaten, dezelfde taal spraken als wij. Zelfs dacht ik de man eerder te hebben gezien en ergens van te herkenen. Ik natuurlijk een praatje gemaakt met hen. Zeiden ze uit Westerbork te komen! Ook hij dacht mij ergens van te herkennen. Laat het de man zijn die tijdens de ledenvergadering van plaatselijk belang aanwezig was met zijn maat Hans Smits waarbij ze een lezing hielden over de geschiedenis en ontstaan van Nieuw-Balinge en Drenthe, Albert Kuiper was zijn naam. Daar herkende hij mij van en ik hem! Wat is de wereld dan weer klein! Zijn vrouw vertelde zelfs dat zij vroeger nog verkering had gehad ‘op Nei-Baoling’. ‘O ja?’, reageerden we nieuwsgierig. ‘Ja, met Geert Jager’, vertelde ze half-lachend. ‘Ach’, antwoordde Willem, ‘als je jong bent maak je soms de domste fouten’ waarop voorál haar man Albert heel erg in de lach schoot…. (die Geert toch… tóch een verborgen kant van rokkenjager in ‘m wat wij nooit hebben geweten ????….;-) )
Zo komt een mens verder aan de praat en bleek dat ie Johnny goed kende en vele anderen van mijn familie, enz enz. Kortom, ook hier deze keer weer een gezellig middagje Winterberg gehad!

We hebben ooit tegen de kinderen gezegd graag weer eens met het gehele gezin naar Sauerland te willen. We kregen van hun zijde alleen maar positieve reacties. Dus dat lijkt vast een keer te gebeuren! Leek ons leuk. Ook omdat onze eerste ervaringen in het ‘Land-der-duizend-bergen’ zo Sauerland ook wel wordt genoemd, met ons hele gezin. Dat was in de zomer van 1990. Gerwin weet zich daarvan niets meer te herinneren, want was nog maar één jaar jong, maar was zeer zeker van de partij en ging dagelijks mee in óf de wandelwagen, óf de draagzak waarbij hij zich heerlijk comfortabel voelde. Jammer dat je als mens zich van deze leeftijdsperiode totaal niets kunt herinneren.
Deze eerste gezamenlijke ervaringen van Sauerland hebben we opgedaan in het dorpje Westfeld, waarbij het voor ons écht liefde op het eerste gezicht was! Heb destijds dan ook heel fanatiek een boekwerk (met de hand geschreven toen nog, omdat de PC zijn intrede nog niet gedaan had bij ons…) bij gehouden, inclusief de nodige foto’s, waar ik nu achteraf heel gelukkig mee ben! Ondanks die ‘verliefdheid’ heeft het toch nog jaren geduurd eer we weer eens een bezoekje brachten aan ‘ons Sauerland’. De andere vakanties vertoefden we elders, wat varieerde van; fietsvakanties met onze boy’s door half NL van trekkershut naar trekkershut, Uelsen DL, Friesland, Zuid-Frankrijk, Ootmarsum, Oostenrijk,Valkenburg, zelfs in de Wijk, en waar al niet meer. Maar goed, de ‘jongens’ zijn ondertussen ‘mannen’ geworden en kiezen inmiddels met vriendin hun eigen vakanties. Wij tweeen zijn toch alweer wat jaartjes bezig om zo nu en dan een bezoek aan Sauerland te brengen, waarbij we het niet kunnen laten toch onze ‘eerste liefde’ Westfeld telkens te bezoeken. Niet allen vanwege de prachtige route die van Winterberg via de Kahler-Asten naar Westfeld loopt, ook om de nostalgie van 1990 weer te proeven. O.a.; ‘daar op dat ietwat schuin aflopende weilandje achter de woning voetbalden de jongens, dat weggetje liepen we in en gingen we naar ‘Die Quelle’, hier stonden ze/we op de brug en te kijken naar de visjes in het beekje. Achter ‘ons’ vakantiehuisje (straat: ‘In der Eitmecke’) gingen Wout ( 7) en Eddy (5) zelfs visjes ‘vangen’ waarbij Eddy zijn teenslippertje nog bijna kwijt raakte. Dit vond ie zelf zeer indrukwekkend waarschijnlijk, want hij kan zich dat nu nog steeds heel goed herinneren! En; daar gingen we naar de winkel waarbij de vrouw zei; ‘Bis negstem jahr’.(en dan te bedenken dat dat inmiddels 20 jaar is geleden…). De telefooncel (die er nu niet meer is vanwege de opkomst van het mobile telefoonverkeer) bij de winkel op de hoek, zien we in gedachten nog staan. We hebben toen ff naar opa en oma gebeld om te zeggen dat we goed waren over gekomen en ons dit éne minuutje ongeveer 6 Duitse Mark kostte. De DM die we eerst in het grenswisselkantoor wisselen moesten voor onze guldens!’
Dit zijn herinneringen die erg kostbaar zijn voor ons waar we, iedere keer bij een bezoek aan Westfeld, weer erg van genieten! En telkens nemen we even plaats op het terras bij Hotel Schneider…. De ene keer voor een lunch, de andere keer voor het nuttigen van ‘eine tasse café und ein Zchwartzer tee’ (und natuurlich fur Gé, extra zucker beim tee). Hérlich!

In ieder geval, ook onze jongens lijkt het leuk eens weer terug te gaan naar Sauerland. Toch maar een keer afspreken en ook werkelijk doen!! Het mooist en origineelst zou zijn om dan weer naar die Ferienwohnung in Der Eitmecke te gaan, maar gezien hun leeftijden nu, zou Winterberg veel meer voor de hand liggen. Genoeg Hotelletjes of Ferienwohnungen waarbij heeeeeel wat terrasjes zijn, rodelbahen in de buurt, enz! Kijk, als je leeftijden hebt van 27, bijna 25 en de jongste wordt over 2 dagen 21, dan denk ik dat er weinig twijfel over bestaat waar ze een weekendje naar toe willen. Plus dat we inmiddels een aantal schoondochters hebben en de groep groter en gezelliger is geworden! Ook een stadje als Winterberg en Willingen, is ook voor Elke en Sigrid gezelliger denk ik. Maar Westfeld zal ábsoluut op de ‘bezoekroute’ liggen dan! (alhoewel…. We hebben wél snel ff een folder meegenomen van Ferienwohnungen, aan de straat….. ‘In Der Eitmecke’ in Westfeld!)

Zoals gezegd kregen we een Sauerland-Card uitgereikt bij aankomst, waarmee je als toerist gratis kunt reizen door heel Sauerland. Hebben we deze week al een paar keer gebruik gemaakt van bus en trein of taxibus. Leuk! Zo kom je weer langs andere dorpjes en gebieden. Ook kun je dan in alle rust kijken en hoef je zelf niet op de borden of autokaarten te letten.
Op een gegeven moment wilden we onze terugreis weer aanvaarden en namen de bus richting Olsberg. Zat ie óvervol met jeugd en zo te zien waren dat toeristen, de meeste leken van het Chinese ras. Er waren al een aantal personen die geen zitplaats hadden en staan moesten, zó vol en ook wij ontkwamen daar niet aan en grepen snel een handvat, om vertikaal overeind te blijven toen de chauffeur zijn reis voortzette. Volgende halte stapten een man en een vrouw in die zo te zien, wel ouder waren dan wij. Een tweetal Chineesjes direct gingen voor die mensen netjes opstaan. Ook al was het door de overvolle bus erg warm en baalden we dat we geen zitplaats hadden, tóch waren we allebei van dezelfde mening toegedaan heel trots te mogen zijn; de jeugd deed voor ons geen moeite om hun plaats af te staan en bleven voor ons zitten, wat voor ons zoveel betekende dat ze ons nog voor ‘jonge mensen’ aanzagen! HÁ HÁ! Dit maakte onze dag natuurlijk helemáál goed! ;-)

Zaterdagochtend om kwart voor tien zijn we uit Olsberg vertrokken en op de terugweg natuurlijk het gezellige oude stadje Tecklenburg nog even aan gedaan. Na 2 kannetjes koffie, 1 appelgebak (mét ‘zahne’!) en een uurtje in het prachtige dorpje te hebben vertoefd, vertrokken we richting Nieuw-Balinge, waar we drie dolblije hondjes om een uurtje of twee konden begroeten!

Een héle fijne week gehad!!!!

Vak van Elske 18-08-10

18-08-2010

Vanavond in het vak van Elske geweest, dit is het vak tussen Elim en Hollandscheveld.

Eerst vonden we korrelganzevoet, dit is te herkennen aan ze,n rode kleur met zwarte stippels in de bloemen, de ‘korrels’van de korrelganzevoet.
Ook de gewone ganzevoet was er te vinden, er komen 4 soorten ganzevoet voor bij ons in de buurt, de rode-, mel-, korrel- en stippelganzevoet.
We vinden ook nog een uitgespreide melde, die is redelijk makkelijk te herkennen aan ze’n uitgespreide takken.

Ook vinden we een hopklaver, dit bloementje lijkt op de kleine klaver, de verschijning van de bloemknop verschild, is iets grover en hoger. Verder zit er altijd een stekelpuntje op de blaadjes en de zaadjes lijken op hopjes.

Een bosveldkers is wit van kleur.

Verder vinden we nog gewoon tandzaad en knikkend tandzaad, gewoon tandzaad heeft een veerdelig blad en het knikkend tandzaad heeft een lancetvormig blad. Het verschil tussen gewoon- en veerdelig tandzaad is de vleugeltjes aan de bladsteel.

Watertorkruid heeft een zgn. driedimensionale bladschijf, het blad zit op een ander niveau dat de bladstengel.

Waterpeper heeft hangende aartjes.

Een duizendknoop herken je aan dat de tuitjes behaard zijn en de bloemvorm halfhangend. Kleine duizendknoop herken je aan dat het blad plotseling versmald bij de stengel.

Je hebt 2 soorten distels, een vederdistel, een cirsium, en een gewone distel, de carduus.
De vederdistel herken je aan de geverderde pappus.

Moeraswolstro herken je aan de donkere helmknoppen, ruw walstro heeft gele helmknoppen en aan de bladrand steken haren ‘tandjes’ naar voren.

Beklierde bastardwederik heeft hele kleine druppeltjes aan de haartjes op de stengel.

Liesgras en Mannagras zijn nichtjes van elkaar, ze staan allebei in het water, liesgras heeft van die mooie pluimen.

Klein kruiskruid herken je aan de zwarte spikkels op de omwindselbladen, boskruiskruid heeft deze stippels niet maar de kroonbladen gaan over de rand van de omwindselbladen en het boskruiskruid geurt ligt.

Als een zwaluwtong gevleugelde nootjes heeft dan is het een heggeduizendknoop.