Wandeling met Teunis en Gerrit en de groep Mantingerzand

Gisteren ochtend zijn we weer wezen wandelen met de groep van Teunis op het Mantingerzand.
We zijn naar het Mantingerzand gegaan omdat het Moederdag was en de meesten van ons op tijd thuis moesten zijn, we hadden eerst afgesproken dat we naar het Borkener Paradis zouden gaan, dus dat hebben we maar een paar weken uitgesteld.
Wat ons het eerste al opviel dat waren de Roodborsttapuiten, deze hoorden we overal op de hei tikken en af en toe zagen we er een. Verder hoorden we veel geluiden die we altijd wel horen zoals daar zijn, Geelgors, Fitis, Tjif-tjaf enz. De Zomertortel hoorden we ook, dit is mooi want deze is er nog maar net weer. Toen we op het mooie stkje waren, bij alle Jeneverbessen, wijst Gerrit ons op een mooie bloem in de hei, dit schijnt een Lavendelheide te zijn, dit is een zeer zeldzame bloem. Ook groeit de gewone- en de ronde zonnedauw hier naast elkaar. Verder geeft Gerrit ons uitleg over de bloei van de Jeneverbes, de vrouwelijke struiken hebben heel kleine bloempjes tussen de naalden zitten die op dit moment bloeien, de bloempjes zijn zo klein dat je ze bijna niet ziet. De mannelijke struiken geven stuifmeel af, als je tegen de takken tikt is dit duidelijk te zien.
Verder is het heel leuk en origineel dat de bessen bijna 3 jaar aan de Jeneverbes zitten, als je goed kijkt zie je het verschil van de jaren in de grootte van de bes en na drie jaar worden ze blauw.
Gerrit verteld nog een mooi stukje over de Kleine gele kwikstaart, aan het Koolveen loopt vee op het stuk van natuurmonumenten, de gele kwikstaarten vliegen tussen deze dieren door op zoek naar insecten, interessant om te weten.
Verder is er weinig bijzonders te melden en gaan we naar de koffiepot van moeder de vrouw.